Deze teksten en tekeningen zijn gemaakt door Lilian. Mogelijk gemaakt door Blogger.

maandag 29 september 2014

Een eervolle vermelding...

De roos die ik kreeg bij de afsluiting
van de expositie




De leukste cadeautjes komen als je ze totaal niet verwacht. Ik schreef in mijn vorige blogpost hoe spannend ik het vond om voor het eerst deel te nemen aan een expositie. Spannend was het zeker. Wat was het dan ook een enorme verrassing, toen ik bij de afsluiting van de kunstmanifestatie De Verbeelding zag dat mijn werk een eervolle vermelding had gekregen van de vakjury!

De jury, bestaande uit Rik van Hazendonk, Marijke Wessel en Ben Hulst, noemde mijn werk verfrissend, met een aparte stijl... Verder zeiden ze iets (Ik was zo overdonderd dat ik niet alles helemaal precies onthouden heb, hoor.) over dat het zichtbaar met concentratie gemaakt was en dat het aparte elementen bevatte, waardoor je er naar bleef kijken. 
Wauwww... dat is een opsteker waar ik toch wel even stil van werd. 

Dat ik tevoren helemaal niet zo overtuigd was van wat ik inleverde, schreef ik al onder één van jullie reacties onder het vorige logje... en de expositie begon wat mij betreft ook al helemaal niet zo florissant. Een uitgebreid verslag vind je onder de 'lees verder' knop hieronder :-)


Ja inderdaad... ze hangen scheef!



Huisvlijtig
Op vrijdagavond bracht ik mijn drie tekeningen naar de bibliotheek, waar de expositie plaats zou gaan vinden. Aan het begin van de week had ik keurige lijstjes gekocht bij de HEMA. Mooie lijstjes, met een zwarte rand zodat mijn werk mooi uit zou komen. Het zag er strak uit, al zeg ik het zelf. In de bieb aangekomen, zag ik dat het al aardig druk was. Er stonden van die witte expositieschermen waar je zelf je werk op mocht gaan hangen. Nu ben ik niet zo heel groot en eigenlijk hingen de haken een beetje te hoog voor mij. Ik stond dus enorm te klungelen met lijsten en haakjes. Nu schijnen klungelende vrouwen nogal een aantrekkingskracht te hebben op een bepaald type manspersonen...
Want ja hoor, daar kwam een verre buurman aangehobbeld die mij wel eens een handje kwam helpen. Uiteraard niet voordat hij even geschamperd had: "Goh, ik wist niet dat jij ook zo huisvlijtig was..." Tja.

Ze hangen scheef...
Toen de schilderijen hingen, merkte hij op: "Ze hangen scheef, zie je dat? Hoe kan dat nou?" Buurman prutste wat aan de haken en concludeerde toen: "O, maar het haakje zit ook niet in het midden, ja dan hang je ze nooit recht!" Geen speld tussen te krijgen natuurlijk, maar omdat ik nu eenmaal graag het laatste woord heb, kon ik het niet nalaten om even "Echt HEMA" te roepen. Gelukkig kwam de oplossing van iemand van de organisatie, in de vorm van een rol Ducktape. "Dan plak je ze zo toch recht?" Ja, dat kon ook. Uiteindelijk hebben ze nog (vraag me niet hoe het kan, maar het was zo) het hele weekend scheef gehangen :-)
Na het gehannes rond het ophangen, nam ik zelf een kijkje bij de andere kunstwerken. Er hingen echt prachtige werkstukken tussen. Eigenlijk zonk me de moed toen een beetje in de schoenen. Had ik hier nu wel goed aan gedaan? Natuurlijk kon ik nu niet meer terug, dus een beetje timide ging ik weer naar huis.

Ook heel mooi
's Avonds was de officiële opening van De Verbeelding, door de wethouder en daar ben ik ook naartoe gegaan. Uiteraard wilde ik vooral even spieken hoe mijn werk het deed tussen al die andere mooie dingen. De opening was erg leuk: een heel programma met een verhalenvertelster en optredens van een paar meisjes die de gedichtenwedstrijd hadden gewonnen. Verder had ik de indruk dat de bijeenkomst toch wel een hoog ons-kent-ons gehalte had: mensen die elkaar al kenden van de manifestaties van de jaren daarvoor. Een paar keer zag ik mensen stilstaan bij mijn werk en ook wijzen en praten. Ik heb zelfs een mevrouw horen zeggen dat ze "deze ook heel mooi" vond. Dat is leuk, dus toch wel gerustgesteld ging ik weer naar huis.

Heus, het misstaat niet!
Zaterdags ben ik nog met mijn moeder gaan kijken. Ook zij verzekerde me, dat mijn werk heus niet misstond tussen al die andere werkstukken. "Ja, het hing een beetje scheef, nouja..."  ;-) Toen ik er zaterdag was, was het niet echt druk, maar later hoorde ik dat er die dag toch nog zo'n 880 mensen waren geweest. Best veel voor een expositie die toch een eindje lopen vanaf de kunstmarkt lag.

Klein stickertje, geweldige opsteker
Ieder jaar zit er ook een soort wedstrijd aan de expositie vast. Mensen die komen kijken, kunnen kiezen welke drie werkstukken zij het mooist vonden. Daarnaast is er nog een vakjury, die vanuit hun expertise drie 'winnaars' aanwijst. Er zit dan geen onderscheid tussen amateur en professioneel. Eerlijk gezegd maakte ik me geen illusies. Er hingen echt heel mooie dingen tussen en veel mensen lieten ook hun hele familie stemmen. Dus meer voor de vorm dan met het idee iets te winnen, ging ik afgelopen zondag naar de prijsuitreiking. Daar wachtte me dus die enorme verrassing, in de vorm van een klein stickertje bij mijn werk.
Een klein stickertje, maar een geweldige opsteker... Ik ben er zo ontzettend blij mee!

18 reacties:

  1. Lilian, gefeliciteerd met de deze mooi eervolle vermelding,die je gekregen hebt.
    best spannend als je kunst werkjes er hangen kun je niet meer terug....
    Het zijn ook mooie kunst werkjes!!
    Bij een volgende keer is de stap misschien iets kleiner om mee te doen.
    Van mij krijg je een dikke knuffel en een denk beeldig bloemetje.
    Liefs een groetje Christiene.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je, Christiene! Nee, als het eenmaal hangt, kun je echt niet meer terug :-) Heel eerlijk: ik heb even met de gedachte gespeeld, hoor, maar dat moet je maar niet verder vertellen :-) Dit was inderdaad een hele stap voor mij. Je weet nooit wat er op je pad komt natuurlijk, maar misschien is een volgende inderdaad makkelijker.
      Je virtuele knuffel voelt fijn en de bloemetjes staan mooi te pronken op tafel!
      Nogmaals dank je wel, lieve Christiene!

      Verwijderen
  2. gefeliciteerd Lilian en ja ik vind jouw tekeningen meestal ook erg mooi

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel lieve Novelle! Het blijft super om iets te kunnen maken wat anderen waarderen als 'mooi'. Elke keer vind ik het weer even bijzonder om zoiets te lezen.

      Verwijderen
  3. Lilian,

    Proficiat met deze erkenning, een ferme opsteker voor jouw zelfvertrouwen.
    Uit eigen ervaring weet ik ook dat zo'n waardering je goed doet.
    Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat voor een man een bepaald type manspersoon is, die door "klungelende vrouwen" wordt aangetrokken ;-).

    Groetjes,

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Jeer, en wat leuk om te lezen dat jij ook zo'n fijne blijk van waardering hebt mogen ontvangen. Zoiets doet inderdaad meer dan goed!

      Wat je vraag betreft: sommigen mensen omschrijven zo'n figuur ook wel als 'haantje'. Als die een vrouw zien hannesen slaken ze een diepe zucht en vervolgens zijn ze er als de kippen bij om het wel even 'beter' te doen. Kenmerkend: ze vragen niet of ze je misschien kunnen helpen, ze doen gewoon. Trekken je de spullen uit handen, want: 'kijk, ik kan zoiets veel beter'.

      Hoewel het op dat moment handig was voor mij, bekroop me ook een gevoel van irritatie... Tja misschien zegt dat dan ook wel weer iets over mij, hè? :-)

      Verwijderen
  4. proficiat , zo iets geeft voldoening

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gefeliciteerd.
    Je mag heel trots op je zelf zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Reacties
    1. Thank you for your comment!

      The rose was just a present. I got it after a local exhibition. My drawings had received an so called 'honorable mention' ;-)

      Verwijderen
  7. Een hele late reactie: wat een opsteker!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. :-) Misschien laat, maar niet minder lief...
      En een opsteker was het, absoluut!

      Verwijderen

 

Archief

Volg mij via bloglovin'

Follow on Bloglovin

Big Brother ;-)

Privacy Policy

Kladblokfans tot nu toe: